Kralendijk

Bon dia, lieve mensen! Kon ta?

Mijn eerste week in Kralendijk zit er alweer bijna op! Het is nu zondagochtend 08.00 uur en ik zit aan de koffie, gewoon koffie van Douwe Egberts die je hier in de supermarkt kunt vinden. Integreren kent zijn grenzen! ;) Uitslapen doe ik/je hier eigenlijk niet, want zodra de zon op is brand je simpelweg je bed uit. De uren voordat de zon daadwerkelijk doorbreekt zijn eigenlijk de lekkerste uren van de hele dag, ...qua temperatuur dan! :) Ik ben dan ook van plan om op termijn (...jaja, de mañana-mentaliteit!) 's ochtendsvroeg te gaan joggen, maar dan moeten die vervelende blaren op mijn voeten eerst helemaal genezen zijn.

Tja, ik kan eigenlijk niet anders zeggen dan dat het hier erg goed gaat, en dat ik het ontzettend naar mijn zin heb! Kralendijk is leuk! Eigenlijk heeft het stadje/dorp maar twee echte (winkel- en horeca)straten, namelijk de boulevard en de Kaya Grandi, en deze straten worden dan weer dwars met elkaar verbonden door een klein winkelcentrum waar je doorheen kunt lopen. Kralendijk in al haar vroegte is prachtig! De barka’s (kleine bootjes) uit Venezuela meren aan aan de kade en voorzien het marktpaviljoen (vroeger de vismarkt) aan de boulevard van verse groenten en fruit. Mensen, voornamelijk de Makamba's (Europese Nederlanders), joggen, vissers zijn al druk in de weer met hun gereedschap en City’s Café zit vol met klanten die in alle vroegte een koffie drinken. Daar ben ik er natuurlijk één van, dat zal niemand verbazen. Ondanks alle bedrijvigheid doet Kralendijk uiterst ontspannen aan. Mensen lachen, groeten elkaar en overal waar je kijkt zie je mensen socializen. Kralendijk mag dan het meest toeristische plaatsje van Bonaire zijn, toch doet het absoluut niet overdreven toeristisch aan. Een aantal malen per week meert er een groot cruiseschip aan uit Europa of (Zuid-)Amerika en op die dagen lijkt de realiteit even anders. Dan staan tour operators, duik- en overige watersportscholen, taxi's, verhuurbedrijven van auto's, fietsen en scooters in de rij om cruisetoeristen hun diensten te verkopen. Echter nooit opdringerig, zo valt mij op. Op deze dagen heeft Kralendijk een kleine markt aan het Wilhelminaplein en veel winkels blijven open tijdens de gebruikelijke sluitingstijd tussen 12.00 uur en 15.00 uur. Deze toeristen zijn natuurlijk meer dan welkom, want je hoeft maar om je heen te kijken om te zien wat deze cruiseschepen voor de lokale economie betekenen. Maar toch zijn er ook zeker nadelen. Zo staan medewerkers van het toeristenbureau telkens tussen de tour operators om toeristen te verzoeken zich degelijk te kleden. Hier wordt vaak niet naar geluisterd en regelmatig zie je toeristen, vooral Zuid-Amerikanen, in badkleding door de straten struinen. Dit zorgt overigens wel altijd voor leuke foto's in de lokale kranten... :)

En verder ben ik hier natuurlijk onderzoek aan het doen. Vlak voordat mijn medestudenten en ik (antropologen in spé) het veld in trokken, werd er door de universiteit een allerlaatste interactieve bijeenkomst ingelast met als doel het verschaffen van allerlei praktische en ethische kennis. Tijdens deze bijeenkomst werd, ik haal het me al volgt voor de geest, gesteld dat we enigszins rustig van start moesten gaan, onszelf de tijd moesten geven om te acclimatiseren. Tja, ik hoor dat, neem het in me op en verwerk het, maar op de één of andere manier gaat dat er bij mij toch niet helemaal in. Voordeel daarvan is wel dat ik als een trein ga, niks wil missen en al mijn tijd benut. Misschien moet ik af en toe even pas op de plaats nemen, maar aan de andere kant, dit is ook gewoon wie ik ben en zoals ik het doe. En daarbij komt dat iedereen ook zo graag mee wilt werken aan mijn onderzoek, en dat de mensen met wie ik praat zoveel te vertellen hebben! Tot nu toe hebben alle 'officiele' contacten die ik benaderd heb voor een afspraak gereageerd met: kun je vandaag of morgen? Of: waar ben je nu, dan haal ik je even op! Zo heb ik als op mijn tweede dag in Kralendijk een hele ochtend gesproken met het bestuurslid van Stichting Ban Boneiru Bèk, en mocht ik een hele dag op pad met Danilo en bracht ik de tijd door in zijn Mangasina di Rei. Dit Mangasina di Rei ('pakhuis van de koning') werd vroeger gebruikt door de overheid als opslagplaats voor de oogsten van de slavenboeren. Na een restauratie in 1971 is het pakhuis nu een cultuurhistorische bezienswaardigheid en centrum voor culturele activiteiten. Hier komen (een beperkt aantal) toeristen, maar ook schoolklassen en andere locals. Doel is om de Bonairiaanse cultuur te conserveren, om de jeugd bewust te maken van het cultureel erfgoed en om kennis niet te laten sterven met de oudere generatie. Mangasina werkt samen met Stichting Forna, een soort werk- leertraject voor jongeren die vroegtijdig met school gestopt zijn. Een ontzettend leuke en nuttige dag gehad, veel mensen ontmoet en gesproken, en ik heb afgesproken met Danilo en zijn vrouw dat ik als vrijwilligster terug zal komen!

En toen ik gisteren van Playa (centrum Kralendijk) naar huis liep kwam ik onderweg een man met een puppy tegen. Ik zou Karin niet zijn als ik er niet meteen naast was gaan zitten, toch? We raakten aan de praat, ik voelde me een echte antropologe, en anderhalf uur later (ik een adres, telefoonnummer en veel onderzoeksdata rijker) vervolgden we allebei onze weg naar huis. Als je verder wilt praten, dan weet je nu waar ik woon, riep E. me nog na.

En straks is er de Carnaval parade voor de kinderen. Ik heb eerlijk gezegd nog geen idee wat ik me er bij voor moet stellen, maar ik zal in ieder geval zorgen voor een mooie plek langs de boulevard. En dan maar kijken! :) Foto's volgen uiteraard!

Ayo!

ps. Ze verkopen hier trouwens bijna alle Nederlandse producten in de supermarkt, weliswaar vijf keer zo duur, maar ze hebben het: Honig, Douwe Egberts, AH-merken... Als jullie je afvragen waar de oude (donkerblauwe) AH-winkelmandjes gebleven zijn, ...die staan hier. Verder heb ik hier al een DA-drogist ontdekt en op de televisie vind je Nederland 1, 2 en 3. Als klap op de vuurpijl kent Kralendijk een echte Hollandse snackbar, inclusief auto'tje-voor-de-kids en grote plastic ijshoorn voor de deur. Het lijkt de Costa Brava wel! Ook de typische Delfts Blauwe souvenirs zijn hier te vinden, waar dan wel Bonaire in plaats van Holland op geschreven staat. Het blijft een beetje raar. Wordt vervolgd...